Bóg i Ja

      Każdy dzień jest sprawdzianem naszej miłości do Boga, bliźniego i samego siebie. Dlatego jak powiedział Jan Paweł II "Musicie od siebie wymagać nawet gdyby inni od was nie wymagali". O tym kim jesteśmy świadczy nasze zachowanie, nasze podejście do drugiego człowieka, to jak radzimy sobie z trudnymi sytuacjami, to co robimy po każdym upadku.
        Możemy zamknąć się na siebie i nie dostrzegać ludzi wokół siebie ale przez to wiele ludzi może nie otrzymać pomocnej dłoni, dobrego słowa, a my staniemy się oschli i bez chęci życia albo napełnimy się złymi emocjami. Możemy odreagowując na trudne dzieciństwo czy obecne życie obwiniać za wszystko innych, a samych siebie wybielać twierdząc że to ja jestem ofiarą, a inni są moimi oprawcami. Ale wtedy każda trudność będzie wiązała się z rozpaczą i z wracaniem do przeszłości bądź z kolejnym obwinianiem następnej liczby ludzi. W konsekwencji popadniemy w pychę, samozachwyt, a innych będziemy traktować z pogardą. Możemy także po każdym grzechu trwać w nim bez chęci zmiany, ale to osłabi nas wewnętrznie. Stwierdzimy, że nie opłaca się walczyć jeśli zaraz kolejny raz upadnę. W taki sposób dojdziemy do smutku i w konsekwencji do rozczarowania własną osobą, a co za tym idzie przestaniemy się kochać, doceniać w sobie to co najpiękniejsze, życie przestanie mieć dla nas znaczenie. Zaczniemy eksperymentować z życiem.
    Jedynym rozwiązaniem na miłość do Boga,do bliźniego i do samego siebie jest porostu ufność w to że Bóg nie pozwoli na to aby stała nam się krzywda. Musimy zaufać Bogu i pozwolić aby to On kierował naszym życiem. Musimy nauczyć się widzieć w każdej sytuacji Boże przesłanie dla nas.
    Nie jest to łatwe. Ale bez tego każdy dzień naszego życia będzie ponury, bez marzeń, bez widzenia światełka w tunelu.